Hij ontwikkelde "kringen” waarbinnen leraar en leerlingen samen op zoek gingen naar en zinvolle invulling van het programma. Voor Paulo Freire was daarbij de woordenschatontwikkeling van zeer groot belang. Begrippen die door de (vaak volwassen) leerlingen werden aangedragen kregen door er binnen de kring over te praten en er mee bezig te zijn, een extra lading. Vanzelfsprekend kwamen de leerlingen vooral met begrippen, die voor hen van belang waren.
Via de kring kregen de leerlingen inzicht in het verschil in de situatie waarin zij zelf verkeerden en de situatie waarin de beter bedeelden terecht waren gekomen. Het alfabetiseringsproces werd aanvankelijk met gejuich ontvangen. Gaandeweg werd echter duidelijk dat de aanpak niet alleen tot gevolg had dat mensen leerden lezen en schrijven, maar ook dat ze zich ontwikkelde tot zelfbewuste, kritische burgers. In de jaren ’60 bracht dat onrust teweeg in grote delen van Brazilië.
Paulo Freire werd door de toenmalige machthebbers in zijn land gezien als de grote aanstichter van de onlusten. En daarom werd hij verbannen. In Chili kon hij zijn werk voortzetten, omdat men daar wel geporteerd was van zijn aanpak. Maar toen ook daar en ander regime aan de macht kwam, vertrok Freire naar Zwitserland. Als hoofd van het departement Onderwijs van de Wereldraad van kerken heeft hij nog diverse alfabetiseringsprojecten opgezet in Afrika. Paulo Freire is in 1997 in Brazilië gestorven.
Nog steeds vinden we elementen uit het gedachtegoed van Paulo Freire terug in onze school.
We maken onze kinderen bewust van hun rol die ze in de maatschappij vervullen. Dat wordt onder andere duidelijk wanneer ze als "helden” optreden op ons Zoneparc (buurtspeelplein). In de hele school hangen iconen van de Woezel; het beeld op het schoolplein dat symbool staat voor, hulpvaardigheid, verdraagzaamheid en wederzijds respect. Daarnaast hechten we zeer veel waarde aan woordenschatontwikkeling.
